De lessen zijn, zoals ik hier al meerdere keren gezegd heb, goed. Het hangt wel van de leraar af maar dat doet het altijd. Aangezien ik al aardig Russisch kan was mijn doel hier om mijn Russisch te verbeteren en vooral om meer woordkennis op te doen. Dat is wel gelukt door middel van discussies over onder andere genetisch gemanipuleerd voedsel en immigratiepolitiek. Verder heb ik er eigenlijk alles al over gezegd.
Aan het einde van de rit kregen we nog een sterk staaltje Russische bureaucratie. We zouden een certificaat krijgen met het aantal uren Russisch erop (100 uur). Maar dan moesten we wel eerst bij 4 verschillende mensen handtekeningen ophalen: bij de referent, de boekhouder, de bibliotheek en bij de baas van de obsjesjitie (woongedeelte). Enfin ik eerst naar de referent, maar Marina bleek op vakantie te zijn. Gelukkig wilde de referent van Polen wel even tekenen... of niet. Van haar moest ik eerst naar de bibliotheek, dan naar de boekhouder en dan naar haar toekomen. Ik naar de boekhouder: "waar is je bonnetje van je betaling"? Ja die ligt op mijn kamer... nou, zonder bonnetje geen handtekening! Ik weer terug naar mijn kamer, bonnetje gehaald en jahoor mijn eerste handtekening. Daarna naar de bibliotheek, geen probleem, handtekening zo gekregen. Daarna naar de referent, ook getekend. Volgende etappe: de coordinator van mijn kamer. Er stond op het briefje, OF naar 428 OF naar 828. Bij 428 was natuurlijk niemand dus moest ik helemaal naar de 8ste lopen. Daar aangekomen zei de vrouw van die etage dat de vrouw inmiddels verhuisd was... naar de tweede! Dus ik daar weer heen en handtekening gekregen. Daarna als het laatste naar het dekanat maar die wilde mij het certificaat niet geven als de leraar niet getekend had (stond niet op het briefje). Ik de volgende dag gedaan en toen kreeg ik mijn certi! Hoera!
En dan.. wat had ik beter wel of niet kunnen doen? Ik kan eigenlijk geen antwoord geven op deze vraag. Aangezien ik al meerdere keren in Rusland ben geweest, sommige dingen vind ik heel normaal. Wat in ieder geval niet helpt in dit land is contstant maar je eigen cultuur als superieur zien, Nederlanders houden van etiketten plakken maar wat je vaak ziet is dat deze etiketten maar voor een klein gedeelte de essentie dekken. Ons voorstellingsvermogen van een zacht autoritaire staat is bij lange na niet genoeg om een land te begrijpen waarin vrijheid en macht zo anders beleefd worden. Een mooi voorbeeld van etiketten plakken is hoe ik van de week in de metro liep en mij ergerde aan de roltrappen. Ik ging de metro in en er was maar 1 roltrap die naarbeneden ging terwijl de andere roltrappen van beneden naar boven liepen. Bovenaan ontstond er dus een enorme opstopping. Waarop ik een vrouw van de metro vroeg waarom er van die andere 3 roltrappen er niet eentje even omgeschakeld kon worden. Op die 3 roltrappen stond bijna niemand trouwens. De vrouw keek mij aan en haalde een schema uit haar zak waarna ze zei, wacht maar af. En inderdaad na 10 minuten begreep ik waarom. Beneden kwam een metro aan en uit die metro kwamen ongeloofelijk veel mensen, een hele zee zou ik wel kunnen zeggen. Ziet u, zei de vrouw. We hebben er wel over nagedacht hoor. Over zulke dingen is het makkelijk oordelen in dit land maar vaak is het niet wat men denkt.
Voor morgen heb ik via het instituut een taxi gebeld naar het vliegveld. Ik had geen zin om met deze hitte met mijn koffer en tas door de metro te sjouwen.
Nou dit was mijn laatste bericht vanuit het Pushkin Instituut, ik hoop dat jullie het log met plezier gevolgd hebben.
Nils
Geen opmerkingen:
Een reactie posten