Introductie: Coen Kramers

Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Coen Kramers. Op 11 November word ik 27 jaar. Ik studier nu al 3 jaar in Rusland aan het VGIK filminstituut te moskou. Ik heb er voornamelijk voor gekozen om in Rusland te studeren vanwege het avontuur, de rijke literature geschiedenis van Rusland, het invloed van filmregisseurs als Sergei Eisenstein, Vsevolodov Pudovkin, Lev kuleshev, etc. Ik wil graag mijn ervaringen in Rusland met jullie delen , maar eerst even iets over mijn instituut. Maar ga jullie kennis eerst verbreden met een kleine uitleg over mijn instituut
VGIK
Vgik staat in het russisch voor Всероссийский государственный университет кинематографии имени С.А.Герасимова in het Nederlands kun je dit vrij omvertalen naar Heel-rusland instituut voor filmkunst ganamd naar C.A. Gerasimov. Dit is de oudste instituut (hoewel het nu een universiteit is) ter wereld voor de filmkunst en heeft regisseurs opgeleid als Andrei Tarkovski, Michael Romm, Nikita Michailkov, Sergei Bondarchuk, etc. Jai k bedat de meeste mensen die dit gelezen hebben waarschijnlijk niks zegt, maar als je geinteresserd ben kun je all die namen opzoeken in wikipedia. Verder hebben Sergei Eiesensteinen, Vsevolod Pudovkin (ook te vinden in Wikipedia) in deze instituut les gegeven. Maar genoeg over het verleden van VGIK. Hoe gaat het er hedendaags aan toe. VGIK is in Rusland en de oude soviet landen een handels merk. Iedereen schijnt het hier te kennen, wat natuurlijk niet helemaal waar is en je bent heel erg cool als je er studeert. Uit een selectie vaan 550 studenten elk jaar worden er helaas worden er 30 studenten toegelaten. Bij de actuers afdeling schijnt de concurrentie nog veel heftiger te zijn. Het system van de school moet ik zeggen is vrij ouderwets, ze werken nog met een meester-leerlingen system, maar dessalnietemin bied het programma de studenten veel kans om kennis op te doen op heel veel terreinen zoals acteren, regisseren, fotographie, literatuur, theater, etc. Een minpuntje aan het instiituut is date r helemaal geen Engels wordt gesproken, maar ja daar heb ik zelf bewust voor gekozen. Ik heb dan ook een jaar vooropleiding Russisch op de instituut afgerond. Het gebouw is een mooi klassiek gebouw met een prachtige filmzaal en vele kleine zalen. Verder zijn er enkele filmpaviljions voor het filmen, is er een montage kamer waar er met oude machines nog gemonteerd kan worden, is ere en bibliotheek met vrijwel geen engelse literatuur en een computerkamer voor het monteren met AVID programmas.

Mijn eerste Ervaringen in Rusland
Zonder aal te veel kennis over het land en een emotionele afscheid van mijnfamilie ben ik op Schiphol in een KLM vliegtuig gestapt met een simpele plattegrondje en een address (natuurlijk allemaal in het Engels). Na een comfortabele vlucht van ongeveer 4 uurben ik aangekomen op Sherementova vliegveld. Eerst een uurtje wachten bij de passport controle met de kick van ik ben nu in Rusland. Eenmaal door de controle heen werd ik aangevallen door allemaal kleine mannetjes die geprogrammerd ware nom het woordje taxi te roepen. Ik had me de avond van te voren niet al te sterk voorbereid en wist dus eigenlijk niet precies waar ik naar toe moest (Ja ik ben soms een beetje naief) en was eigenlijk alleen maar op de hoogte van een feit dit jaar (2007) Moskou de duurste stad in de wereld was. Een goede garantie om compleet belazerd te worden. Wat dan ook gebeurt is. Ik reageer dus naar een van die taxi chauffeurs en vraag hoeveel het kost. Met mijn naïve kop ga ik in op een prijs van 4000 roebel (niet afdingen, niet verder rondvragen ,nee dee eerste de beste), pak ‘m beet 150 euro, Tsja wist ik hoe ver het was van de vliegveld en het is de duurste stad ter wereld. Ik moet wel zeggen dat ze heel erg vriendelijk voor me waren. Ze wisten eerst niet waar de straat was en keken me een beetje verbaast aan . Vervolgens na het te hebben uitgezocht, hebben ze me geholpen met mijn koffers inpakken en zo verlieten we de vliegveld en mijn eerste beelden van rusland waren schoorstenen, fabrieken, oude versleten, grijze gebouwen en kilometers lange file op een 5 laans baan. Maar dat kon de pret niet bedrukken want ik was nog steeds in de waan van :Wow, Rusland. Alles was geweldig.Na ongeveer 2 uur kwam ik aan op het instituut. Ik heb de taxichauffeur gevraagd om eventje te wachten wat ie natuurlijk vriendelijk deed. Het gebeurt immers niet elke dag dat een tourist zich zo makkelijk laat afzetten voor zo’n bedrag. Bij de hoofdingang staat een babushka (oud vrouwtje of oma) achter een balie en ik met mijn beperkte kennis rusisch probeerde de klanken van hallo in het russisch uit te drukken wat resulteerde in een bellaberde groet van mijn kant en het babushka dat denkt dat ik russisch spreek. Dus ze begint een heel verhaal tegen me aan te lullen en ik kijk haar aan met een verstijfde blik van: Ok. Na een paar seconden van stillte begint ze wat harder te praten denkende dat ik het niet goed begrepen heb, met het resultaat dat ik in het Engels haar uitleg dat ik geen russisch kan. Probleempje ze kon geen word engels en dacht als ik nou nog harder ga spreken dan zal hij het wel verstaan en binnen een paar minuten staat ze tegen me te schreeuwen in de hoop dat ik haar nu wel begrijp. Na een paar minuten het geschreeuw van haar an te horen komt er en kleine leger vrouwtjes aanlopen.Op een na waren ze allemaal wat verouderd. Gelukkig was deze jonge schone donkerharig meisje, met een schattige glimlach wel in staat om Engles te spreken. Mister Kramers would you please follow us. Bingo eindelijk vooruitgang in de zaak. Ik wordt gevraagd hen te volgen en na in een kantoortje een aantal formele gesprekken over registreren e.d., werd mij uitgelegd waar ik me moest melden om te overnachten. Het was inmiddels al vijf uur en de taxi stond al een tijdje te wachten. Dus in te taxi gestapt naar mijn verblijfblaats. Uitgestapt en eerst even verwonderlijk gekeken naar de gigantische studentenflat gekaraktiseerd door een typische sobere Russiche architectuur: alles grijs. Binnen mezelf eventjes aangemeld. Vervolgens naar de 14de!!! Etage begeleid om vervolgens in een twee persoons kamer gedumpt te worden met een Koreaan. Dat zag ik dus niet aankomen. De Koreaan (June Suk Woe) genaamd reageerde dolenthusiast omdat hij een Europese kamergenoot had. Na een introductie van met een paar andere koreanen en een paar Europesche mensen hebben we beneden wat pizza gegeten. Na gezellig babellen en elkaar leren kennen hebben we er een eind aangeknoopt en ben ik samen met mijn Koreaan naar onze kamer gegaan om vervolgens wat nachtrust te krijgen na een lekkere kennmet de Russische Cultuur.
Wijze les: Naief zijn is niet echt verstandig als je je in buitenland bent, maar biedt veel mogelijkheden voor boeiende verhalen.
Elke week geef ikeen filmtip en een literatuurtip om mijn lezers wat bij te brengen van de Russische cultuur.
Boek: Michail Lermantov - Een held van onze tijd (1840)
Film: Sergej Eisenstein – Pantserkruiser potjemkin (1925)

Coen