Het mooie aan Rusland is dat het immens groot is en dat reizen in Rusland ook vrij goedkoop is. Zo kun je voor 40 euro (oftewel 1700 roebel) op en neer reizen met de trein naar St. Petersburg (650 km afstand van Moskou). Het is overigens wel een kleine acht uur rijden, maar ja je hebt dan wel de mogelijkheid om andere passagiers te leren kennen. Je huurt een kamertje bij de gewenste bestemming of nog beter je zorgt dat je iemand kent die in deze stad woont. Zo kun je vrij goedkoop een weekendje doorbrengen in Rusland.
Mijn eerste tripje buiten Moskou was natuurlijk Sint Petersburg. Na een half jaar hard aan mij Russisch te hebben gewerkt, werd ik door een Fransman (Guillaume Protsenko, ja o.k. de familienaam is Oekraïens dus het is geen 100% Fransman) benaderd om samen een weekendje naar Sint Petersburg te gaan. Hij kende toevallig een actrice die hij op een van de festivals had leren kennen en we hadden dus voor de hele drie dagen een slaapplek op 200 meter afstand van het centrum. Het was begin april en aangezien de treinen pas
’s avonds reden (zodat je ’s ochtends aankomt) moesten we onze keeltjes goed opwarmen met een aantal shotjes. Overigens bleek het helemaal niet zo koud te zijn, maar ja het is altijd beter om je voor te bereiden op het ergste.
Vlug in de trein gesprongen en het kon niet veel beter. Ondanks dat de treinen er van buiten oud uitzien en naar kool stinken (alleen om warme thee te kunnen bezorgen, ja, het is echt waar!!!) zien ze er van binnen prima uit. 4 roodleren bekleedde bankjes/bedjes aan elk wand, 2 in een kleine maar comfortabele coupé. Even wennen aan onze nieuwe omgeving om vervolgens te worden verrast door twee knappe jonge dames, Jenja en Tanja, die ons kwamen vergezellen in de coupé. Eerst een introductie, vervolgens een paar drankjes uit de tas, lang leve onze goede voorbereiding en dan naar het echte niveau van Rusland Ik was nog maar in mijn voorbereidingsjaar en kende nog niet veel Russisch, dus ik voelde mee een beetje bankzitter bij een voetbal wedstrijd. Maar ja het was geen ramp, een Fransman voor de taal en een Hollander voor de consumptie en de verleidelijke oogcontacten. Dit bleek naar behoren te werken want nadat we waren gearriveerd in Sint Petersburg en uit de wagon waren gestapt hadden we nummers uitgewisseld om dit weekend nog een keertje af te spreken in Peter (kort voor Sint Petersburg).
Vervolgens zijn we naar het afspreekpunt gegaan, waar we Masha en haar vriendje Sascha zouden ontmoeten. Bij hen zouden we de komende dagen overnachten. Vanuit het afspreekpunt naar hun flatje Zoals gewoonlijk een ouderwets flatje in een oud klassiek gebouw dat toch wel een beurtje mocht gebruiken. Maar alles werkte en ik had genoeg slaapruimte, dus niks te klagen. Spullen afdroppen en gezellig gaan rondzwerven in de stad. Ik ben helaas een heleboel straatnamen en plaatsen vergeten en kan ze dus niet opnoemen. Tegen de avond kwamen we er toevallig achter dat voetbalclub Zenit Sint Petersburg in de halve finale van de UEFA Cup stond en moest spelen tegen Bayern Munchen. Het werd dus een gezellige avond in een Ierse kroeg, niet ver van het stadion, met Guilaume, Masha, Sasha, en een zus van Mascha en haar vriend Het had een hele gezellige gesprek kunnen worden maar, helaas mijn Russisch was niet up to date dus het was voor mij voornamelijk voetbal kijken. Een kleine 90 minuten later en Zenit werd finalist. Vervolgens op bezoek bij de zus van Masha, die kennelijk iets eerder met haar vriend naar huis was gegaan. Aangekomen bij het betreffende flatgebouw. Aankloppen en……. geen antwoord. Nog een keer aankloppen en we hoorden wat gestommel en toen ging de deur open en beiden waren in badpak. Ahum hallo. Kom binnen. En natuurlijk traditioneel Russisch in de keuken met de hele groep babbelen. Tegen twaalf uur met zijn allen nog de traditionele Peterburgse conditietest. Rennen om op tijd op de goede helft van de stad te zijn . Op een bepaald tijdstip ‘s nachts gaan blijkbaar alle bruggen open tot een uurtje of 5 in de ochtend en is het lastig om de overkant te bereiken. Daarna nog even in een openlucht discotheek geweest, waar je kon pingpongen, badmintonnen, en natuurlijk relaxen op een aangelegd zand met uitzicht op de kerk van de verlosser van het bloed. Klinkt zwaar maar, ik kan je zeggen dat het er allemaal erg leuk uitzag.
De volgende ochtend vroeg op. Om 10 uur je nest uit om het Peterhof te bewonderen. Hier hadden we met de dames van de trein afgesproken. Het Peterhof is een asociaal vakantiehuisje met een overdreven tuin vol fonteinen die Peter de Eerste heeft laten bouwen . De naam Hof is een woord gestolen uit de Nederlandse taal omdat, Peter in zijn tijd een bezoek heeft gebracht aan ons land, waar hij veel heeft geleerd en als klein bedankje heeft hij enkele dingen een Nederlandse woord gegeven, zo ook de burg van Sint Petersburg. Helaas waren we net te vroeg in het seizoen om de fonteinen te zien spuiten, maar ja ook zonder de actieve fonteinen is het al een indrukwekkend gezicht. Met de meisjes even door het park gewandeld en typisch Russische foto’s genomen. Dat houdt in: zoek een stukje natuur op, glimlach zo lief als je kan en je hebt een Russische foto. Na het rondwandelen, wilden we het paleis/ vakantiehuisje toch even van binnen bekijken. Tja een beetje laat want er stond inmiddels een rij van ongeveer twee uur. Maar ja, Jenja kwam op het idee om eventjes naar de wc te gaan, dat natuurlijk zich in het paleis bevond. Wij dus met zijn allen naar de wc en via de wc rechtdoor naar de hoofdingang. Tja het is aso, maar ik vind ook dat creatieve mensen die een hele troep ervaren beveiligingsmensen in het ooitje nemen, beloont moeten worden voor dappere acties zoals deze. Eenmaal in het gebouw moesten Guillaume en ik onze mond houden om onze Europeese roots te verbergen. Dat scheelde ons n.l. de helft van de entreekosten. Tja je ziet maar weer hoe de Westerse toerist hier op alle mogelijke manieren wordt afgezet. Russische prijzen staan daar in het Russisch geschreven en niet in cijfers zodat de gemiddelde toerist niets door heeft. In het paleis krijg je een rondleiding vol kunst en kitsch. Erg indrukwekkend. Die Romanov’s (Tsarenfamilie sinds Peter de Eerste) waren toch wel een tikkeltje verwend. Ik geloof wel dat de waarde van het paleis met zijn tuin ongeveer dezelfde waarde heeft als de schilderswijk om maar in de kunstgenre te blijven. Om het contrast in Rusland even duidelijk te maken zijn we om de hoek van het paleis naar een oude afgeraggelde Russische kermis gegaan. That’s Russia!!!
Hierna weer een hele tijd rondgelopen in de sprookjesstad. Ook nog langs een plaatsje geweest waar Lenin tijdens de revolutie een biertje of wodka heeft gedronken. Dit is overigens niets speciaals. Dit kom je in elke stad of wijk wel tegen maar voor mij was het de eerste keer dus leek het bijzonder. ‘S avonds nog even lekker een “eat all you can” restaurant gevonden aan de Nevski Prospekt (lees Kalverstraat) voor 12 euro de man inclusief alcohol. Dit speelde zich helaas wel 2 en een half jaar geleden af (september 2008) dus ik niet zeggen of het er nu nog is. Na het eten afscheid genomen van de dames. Verder ‘s avonds niets noemenswaardig gebeurd.
De volgende dag nog ’s ochtends even langs de Hermitage geweest waar ik tot een schokkende conclusie kwam. De Russen hebben blijkbaar ons dusdanig beroofd dat ze een hele vleugel in de Hermitage hebben gereserveerd om al hun gestolen voorraad voor mijn neus te pronken!!!! De overige zalen waren ook indrukwekkend groot, maar zoals bij elke museum is de Hermitage ook erg druk. Na een uur of 3 naar schilderijen te hebben zitten staren, hebben we toch besloten om weer wat frisse lucht te happen.
Overdag met de meisjes, Masha en Sasha nog eventjes rond gelopen door de stad. Ook nog eventjes ouderwetse Russische sigaren gerookt: Belamorkanal genaamd. Een goed recept om snel misselijk te worden. Echt ranzig, maar wel stoer. Uiteindelijk hebben we zo ontspannen rondgehangen dat we de tijd waren vergeten. Hoe laat vertrekt de trein? 7:30. Hoe laat is het? 7:10. Hoe lang is het lopen? Ongeveer 30 a 35 minuten. Dus met volgepakte rugzakken, lichtelijk aangeschoten tja toch even een paar bvo’tjes* onderweg naar binnen gewerkt, rennend door de straten van Peter. Met een knallende kop en doorweekte kleren gierend door het station gerend, en met nog 1 minuut te gaan net op tijd voor de trein (Overigens rijden de treinen altijd stipt op tijd in Rusland). We draaiden om en we zien gewoon nog een aantal groepjes rennen naar de trein. Gebruikelijk in Rusland.
Op de terugweg zaten we in een volle wagon, iedereen wilde slapen behalve Giullaume, Olga( nieuwe treinvriendinnetje) en ik .Gelukkig was de wagonbeheerdster zo vriendelijk en aangeschoten om voor een kleine 10 euro haar eigen kamertje af te staan en bood ze bovendien nog haar wijnvoorraad aan omdat wij inmiddels al weer droog waren. Uiteindelijk was Guillaume met hoofdpijn naar zijn eigen kamer teruggegaan en hebben Olga, een fles wijn en ik de nacht doorgebracht achter gesloten deuren.
Boek: Fjodor Michajlovitsj Dostojevski - Misdaad en Straf (1866)
Film: Dziga Vertov - De man met de camera (1929)
Coen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten